ผมเป็นครูสอนเต้นมาร่วม 30 ปี เต้นอย่างเดียวไม่เคยไปทางอื่นเลย จนมาถึง ณ จุดๆหนึ่ง ได้เข้ามาสู่โลกของโยคะ ได้เห็นความเป็นโยคะ รู้สึกรักโยคะ อยากฝึกโยคะ และสนใจอยากเป็นครูโยคะ จึงตัดสินใจหาที่เรียนโยคะ มนุษย์ตึงอย่างผมตัวตึงก้มไม่ลงเพราะเคยมีปัญหาหมอนรองกระดูกอักเสบที่หลังส่วนล่าง และไม่เคยฝึกโยคะมาก่อน แต่ดันอยากเป็นครูโยคะ555 ผมมีความเชื่อว่าผมสามารถเป็นครูโยคะที่ดีได้ ผมจึงเที่ยวหาที่เรียนเผื่อจะไปเป็นครูโยคะ แต่หลายๆที่ไม่ให้ผมเข้าเรียนเพราะผมไม่มีประสบการณ์ไม่เคยฝึกโยคะมาก่อน หลายๆที่บอกว่าอย่างน้อยต้องฝึกมาแล้วร่วมๆปี ผมนี่น้ำตาไหลเลยไม่มีที่ไหนรับ
ผมคิดวางแผนไว้ว่าเมื่อผมเรียนจบผมจะต้องฝึกตัวเองให้หนักให้เก่งให้ร่างกายพร้อมที่สุดก่อนที่จะออกไปเป็นครูสอน อาจใช้เวลาหลังจากที่เรียนจบแล้วอีกสักปีแต่ถ้าฝึกหนักก็น่าจะเร็วกว่านั้น แต่สุดท้ายไม่มีที่ไหนรับเลย จนผมคิดว่าจะไม่เรียนแล้ว จนมีคนแนะนำโรงเรียนโยคะที่นึงมาให้ และโรงเรียนนี้พร้อมต้อนรับทุกคน ผมนี่ไม่เชื่อเพราะผมเจอปฏิเสธมาเยอะ แต่คนแนะนำก็บอกว่าครูที่นี่น่ารักไม่เหมือนที่อื่น ใจดี ให้ผมลองไปดู ผมก็คิดว่าเอาวะลองก็ลอง แล้วผมก็ให้เค้าไปสมัครให้เพราะกลัวอกหักอีก จนวันนึงครูได้โทรมานัดวันเรียน ผมไม่รู้จะบอกความรู้สึกตอนนั้นยังไงดี ได้แต่บอกว่า
”ขอบคุณครับ” สั้นๆ หลังจากได้เข้ามาเรียน ผมบอกเลยมนุษย์ตึงอย่างผมไม่เคยฝึกไม่เคยยืด ได้เข้ามาในบรรยากาศการเรียนการสอนวันแรก แม่เอ้ยยยย!!! อยากกลับบ้าน นักเรียนแต่ละคนแทบเหาะเหินเดินอากาศกัน ผมนี่ย้ายเสื่อไปอยู่หลังสุดเลย บอกตรงๆว่ากลัวมากเรามาอยู่โลกไหนกันนี่ ไม่อยากมาแล้ว อายมากที่ตัวเราทำอะไรไม่ได้เลย คิดในหัวว่าไม่เอาแล้วไม่มาแล้ว แต่สิ่งที่ทำให้ความคิดนี้มันหายไปความกลัวมันหายไปคือ ครูเดินมาบอกว่า”ไม่เป็นไร...
