เล่าจากประสบการณ์จริงของตัวเอง คือ เป็นคนที่สมาธิสั้น และหลงลืมง่าย จนบางเรื่องมันหายไปจากสมองและความทรงจำ
จนกลัวการเป็นอัลไซเมอร์ เคยเข้าฝึกการนั่งทำสมาธิในสถานปฎิบัติธรรม แต่มันยังไม่ใช่ เรายังหาไม่เจอ มันไม่มีคำตอบ
จนวันนึงได้มาฝึกโยคะ เกิดความชอบและฝึกต่อเนื่องมาเรื่อย จนเข้าปีที่ 2 เป็นปีที่เริ่มสัมผัสถึงสมาธิ ทุกการเคลื่อนไหว จิตใจจะจดจ่อกับลมหายใจเข้าและลมหายใจออก จิตรับรู้เกือบตลอดเวลาว่าเรากำลังทำอะไรอยู่ จิตเริ่มสำรวจร่างกายแต่ละส่วนได้ละเอียดขึ้นๆ เมื่อจิตจดจ่อได้ สมาธิจึงเกิดขึ้นในขณะที่ฝึก
แม้สมาธิที่เกิดขึ้นจะเป็นเพียงแค่ช่วงขณะฝึก แต่ก็ถือว่าเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี ที่กายและจิตเราเริ่มสื่อสารกันได้ เค้ารู้จักกันมากขึ้น เหมือนเราเริ่มสื่อสารกับร่างกายได้
จึงไม่น่าสงสัยเลยว่าทำไมคนทั้งโลกถึงหลงไหลในโยคะ เพราะ “โยคะเอาเราอยู่จริงๆนะ “
BY ISSAREE WONGPRADIT