3 ปีก่อนได้รู้จักกับโยคะ ฝึกครั้งแรกตอนอายุ 35 ไม่มีความรู้อะไรเลยไม่รู้จัก ไม่เคยรู้วิธี
ความรู้สึกที่เราได้พบกันครั้งแรก รู้สึกอย่างเดียวคือ ตึง ตึง อย่างเดียวเลย ไม่รับรู้ถึงอะไรใดๆเรียนไปก็มีความไม่เข้าใจปะบ่นอยู่ตลอดเวลา หลังจากนั้นฝึกต่อเนื่องมาอีก 1 ปี ทุกอย่างยังคงที่ แต่ร่างกายเริ่มมีการพัฒนา ข้อต่อเริ่มมีความยืดหยุ่น แต่ก็ไม่ได้เข้าใจการฝึกจริงๆ เพราะการฝึกโยคะไม่ใช่แค่การใช้ร่างกายภายนอก
….ต้องรู้จักการใช้ลมหายใจให้เป็น….
จนมาวันนึงได้มีโอกาสมารู้จัก Satit Yoga เราก็ได้มาฝึกโยคะ ในสไตล์ครูสถิต อย่างที่รู้กัน ธรรมชาติของครูเลย หนักแน่นและมั่นคง ( ตาเหลือกค่ะ) ยังคงฝึกต่อเนื่องมาอีก 2ปี แข็งแรงเพิ่มขึ้น เริ่มรู้จักการใช้ลมหายใจในการเข้าอาสนะ แต่ก็ทำได้บ้างไม่ได้บ้าง
จนมาวันนึงได้พบอะไรบางอย่าง เป็นสิ่งฝึกอยู่เป็นประจำอยู่แล้ว แต่ก็ไม่ได้เข้าใจ “มันคือลม…ลมหายใจของเรา” ลมหายใจที่เรียนมาตลอด3 ปีแต่ไม่รู้เลยว่าใช้ยังไง วันนั้นเป็นวันที่ทุกคนต้องฝึก”ปารณายามะ” ปกติการฝึกลมหายใจเป็นเรื่องปกติในการเรียนโยคะ แต่อาจจะไม่ได้ลงรายละเอียดมาก ลม 3 ส่วน ในวันนั้นที่ครูให้ฝึก ทำให้การฝึกโยคะของแพทเปลี่ยนไป มันมีความสบาย แม้ร่างกายมันจะตึง แต่ในอาสนะมีความสงบ ใจนิ่ง ลมที่ครูเคยพูดเสมอว่า ฝึกแล้วต้องสบาย สัมผัสได้ถึงคำว่า “ลมไหลเข้าถึงท้อง”มันเป็นยังไง การนำฝึกปารณของครูมีประโยชน์กับแพทมาก การเข้าอาสนะของแพทเปลี่ยนไป ทำให้การฝึกจากเดิมเปลื่ยนไปมาก ฝึกโยคะไปพร้อมๆกับเรียนรู้ร่างกายของตัวเอง ฟังเสียงร่างกาย ปรับสมดุลให้เหมาะกับร่างกายของตัวเอง ทำในวันที่เรายังสามารถปรับได้ ลมไม่อาจมองเห็นหรือจับต้องได้ แต่มันมีพลังมากถ้าเรารู้จักใช้ให้เป็น “นมัสเต”
ขอบคุณความรู้ที่ครูให้มา ขอบคุณความรักความเมตตา ขอบคุณความอบอุ่น ความสบายใจ ขอบคุณจริงๆ ขอบคุณค่ะ
TTC ให้มากกว่าการเรียนเพื่อไปเป็นครู แต่ยังทำให้เรารู้จักสิ่งที่มีอยู่ในตัวเรา และความเป็นเรา และเอาออกมาใช้ให้เกิดประโยชน์
“หายใจเบาๆ ให้ร่างกายสบายในทุกๆวัน”
“ลมหายใจที่มีคุณภาพ คุณภาพของลมหายใจ”
Patty