ย้อนกลับไปเมื่อ 10 ปีก่อน ยังจำได้ว่าครั้งแรกที่ฝึกโยคะมีความรู้สึกว่าคนที่จะฝึกโยคะได้ต้องมีความยืดหยุ่นสูงเหมือนนักยิมนาสติก วันแรกที่ฝึกก็กล้าๆกลัวๆ แอบมองคนข้างๆอยู่ตลอด และคิดว่าเราต้องพยายามทำท่าอาสนะให้เหมือนอย่างเค้า จนทำให้ตนเองไม่มีสมาธิในการฝึกโยคะเพราะสายตามองไปรอบห้องตลอดเวลา หลังจากฝึกโยคะมาได้ระยะนึง ก็ได้ค้นพบว่า การฝึกโยคะไม่ใช่การเล่นกีฬา เราไม่จำเป็นต้องไปแข่งขันกับใคร หรือเปรียบเทียบตัวเองกับใคร สำรวจร่างกายตัวเอง เพราะในแต่ละวันร่างกายของเรามีความแข็งแรงไม่เหมือนกัน ทำเท่าที่เราทำได้ เมื่อใดก็ตามที่เข้าท่าอาสนะลึกๆแล้วทำให้เรารู้สึกอึดอัดหรือเจ็บปวดทรมานให้ถอยออกมาในจุดที่เรารู้สึกไม่ทรมานและอยู่ในท่านั้นได้พร้อมกับการหายใจที่เป็นปรกติ สิ่งสำคัญอีกสิ่งหนึ่งคือต้องมีสมาธิในเสื่อของตัวเอง อยู่กับลมหายใจตัวเอง แล้วเราก็จะสามารถฝึกอาสนะต่างๆได้อย่างมีความสุข หลังจากนั้นมันทำให้เรามีความสุขในทุกๆครั้งที่เรายืนอยู่บนเสื่อโยคะของเรา
หลังจากฝึกโยคะอยู่นานจึงตัดสินใจมาเรียนกับสถิตโยคะ TTC รุ่นที่ 3 ซึ่งก็ทำให้เราไม่ผิดหวังเห็นได้ชัดถึงความตั้งใจของคุณครูทุกท่านที่จะนำพานักเรียนทุกคนให้ประสบความสำเร็จ สอนแบบไม่มีกั๊ก สอนแบบหมดเปลือก สอนเพื่อนำไปใช้ได้จริง คุณครูได้กล่าวไว้ว่า “นักเรียนจ่ายเงินเพื่อมาเอาวิชา ต้องสอนให้คุ้มค่าของเงินที่จ่าย” สุดท้ายนี้ต้องขอบคุณคุณครูทุกท่านที่ทุ่มเททั้งแรงกาย แรงใจในการสอน ขอบคุณเพื่อนๆที่น่ารักทุกคน ที่ทำให้ทุกอาทิตที่มาเรียนได้รับพลังงานดีๆกลับไปเสมอ…
-SIVAPLOY LERKMOOMONGKOL- TTC 3