อย่าลืมหายใจ
วันหนึ่งฉันตื่นขึ้นมาจากการหลับไหล วันนั้นเป็นวันที่ไม่ต้องออกไปทำงาน ไม่ต้องรีบร้อน ไม่ต้องแข่งขันกับเวลา ไม่ต้องพบปะผู้คน และฉันได้นั่งนิ่งๆพิงหัวเตียง มองออกไปข้างนอกหน้าต่างห้องอย่างสบายอารมณ์ ในห้องที่เงียบและสงบนั้น ไม่มีเสียงใด ใด นอกจากเสียงหัวใจที่กำลังเต้นอยู่ และเสียงลมหายใจที่กำลังเข้าและออกอย่างเป็นจังหวะสอดคล่องกันอย่างเป็นระบบ ฉันเริ่มหายใจเข้าลึก และหายใจออกยาว คลายกับกำลังนั่งสมาธิ เพียงแต่เปลี่ยนการกำหนดจิตเข้าออกพุทธ โท เป็น หายใจเข้า ออกซิเจน หายใจออกคาร์บอนไดออกไซด์ และลองกลั่นลมหายใจ….
ทันใดนั้นเอง ฉันก็ได้ตื่นรู้บ้างอย่าง ลมหายใจ ลมหายใจนั้นเองที่สำคัญที่สุดในชีวิต หากเมื่อใดก็ตามเราหยุดหายใจนั้นมันคือการไม่มีชีวิตต่อไป หรือจะกล่าวได้อีกอย่างว่า “ลมคือชีวิต ขาดลมเท่ากับขาดชีวิต” ลมหายใจอยู่กับเราตลอดเวลา ถึงแม้ว่าเราจะหลงลืมมันไปก็ตาม อาจเป็นเพราะร่างกายหายใจอย่างอัตโนมัติ หรืออาจเป็นเพราะโลกที่เราอยู่ มันวุ่นวาย สับสน เร่งรีบ และภาระหน้าที่กระตุ้นให้เราต้องทำ ต้องเป็น ต้องได้ ไม่ว่าคุณจะเจอเรื่องราวในชีวิตที่หนักมากเพียงใด อย่าลืมหันกลับมาดูแลลมหายใจตัวเอง ลมหายใจจะช่วยให้คุณสงบ ช่วยให้คุณนิ่ง ช่วยให้คุณเกิดปัญญา และช่วยให้คุณผ่านเรื่องราวต่างๆ ไปได้โดยง่าย “ขอเพียงแค่อย่าลืมหายใจ”
Suyu Rangabprai