“เมื่อความเหมือน ไม่ใช่คำตอบ”
สถิระ สุขัม อาสนัม
ถือเป็นหัวใจในการฝึกโยคะอาสนะ
สถิระ คือ ความมั่นคง
สุขัม คือ ความสุข ความเบาสบาย
อาสนัม คือ อาสนะ
ย้อนกลับไปสมัยฝึกแรกๆจำได้ว่า พอเห็นคนอื่นทำท่ายากๆได้ เช่น พวกท่า inversion เอาหัวยืนแทนเท้าอะไรพวกนี้ ก็รู้สึกว่า โห พวกเขาเทพจัง อยากทำได้บ้างจัง แล้วจะเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนเหล่านั้นตลอดเวลา ว่าเมื่อไหร่เราจะทำได้บ้าง ฝึกไปมองคนอื่นไป สมาธิไม่เคยมี
ตอนนั้นไม่มีความรู้เลยว่าแต่ละท่าต้องใช้กล้ามเนื้อที่แข็งแรงหลายส่วนประกอบกัน ลมหายใจก็ต้องสม่ำเสมอและต้องมีสมาธิด้วย สิ่งที่ตัวเองทำตอนนั้น คือ การฮึบตัวเองเพื่อเข้าท่า และสิ่งที่ตามมา คือ การอยู่ในอาสนะที่ไม่มีความสุขและความมั่นคงเลย แถมด้วยการกลั้นหายใจจนหน้าดำหน้าแดงอีก ทุกอย่างทำไปเพื่อรอว่าเมื่อไหร่ครูจะนับถึง 1 เราจะได้ออกจากท่าซักที
เมื่อฝึกไปซักพัก มีครูคนหนึ่งได้สอนว่า “จงมีสมาธิบนเสื่อของตัวเอง” อย่าเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับใคร ไม่ต้องแข่งกับใคร ร่างกายเราเป็นของเรา ไม่มีใครเหมือนใคร ขนาดตัวเองด้านซ้าย-ขวายังทำได้ไม่เท่ากันเลย หลังจากนั้น ทุกครั้งเวลาฝึกก็จะพยายามตั้งสติ มีสมาธิ ไม่เอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น เหมือนเราฝึกอยู่แค่บนเสื่อของเราเองจริงๆ ถ้าจะเปรียบเทียบก็จะเปรียบเทียบกับตัวเองในวันก่อนๆมากกว่า ว่าเรามีพัฒนาการขึ้นบ้างไหม หรือถ้ามองคนเก่งๆ ก็จะนำไปเป็นแรงบันดาลใจมากกว่า
จากนั้นมา รู้สึกได้ว่าเราได้ฝึกโยคะอย่างมีความสุขมากขึ้น ไม่กดดันตัวเองว่าจะต้องทำให้ได้เหมือนใคร และที่สำคัญได้เรียนรู้ว่าเมื่อร่างกายพร้อม กล้ามเนื้อแข็งแรงมากพอ ประกอบกับการมีพื้นฐานที่แข็งแรง ผสานกับลมหายใจที่สม่ำเสมอและจิตที่มั่นคง เราจะสามารถอยู่ในอาสนะนั้นได้ อย่างมีความสุข และเบาสบาย ได้จริงๆ
Niracha Gajasuta