ทำไมน่ะเหรอ !! สำหรับตัวเอง การฝึกโยคะคือการเรียนรู้ตัวเอง การเข้าใจตัวเอง เพราะเราได้ผ่านช่วงเวลาบาดเจ็บที่สาหัสมาก่อน..น้ำตาแทบเล็ด..จะบอกว่า..ไม่มีหรอกนะ ฝึกโยคะแล้วจะทำให้บาดเจ็บ จะมีก็แต่ผู้ฝึกโยคะต่างหากที่ไม่ประมาณตัวเอง ไม่ผ่อนตัวเอง อยากได้ อยากเป็น อยากสวย..ผลก็คือ เจ็บกับเจ็บ ลองสังเกตุดูง่าย ๆ ครูที่เก่ง ๆ หลาย ๆ ท่านตอนนี้ ก็ผ่านช่วงเวลาของการบาดเจ็บ หรือมีประสบการณ์ในการบาดเจ็บกับตัวเอง จนมาศึกษาโยคะที่แท้จริง และกลายมาเป็นครูผู้ถ่ายทอดท่วงท่าที่งดงามที่เราได้เห็น และได้ยินเรื่องราวกันมาจนทุกวันนี้.
…จำเป็นมั้ย คนฝึกโยคะต้องทำได้ทุกท่า ทุกอาสนะ….ส่วนตัวเอง..คิดว่าไม่จำเป็นหรอก…สิ่งสำคัญคือ เราจะถ่ายทอดออกมา ร้อยเรียงคำพูดอย่างไร ให้ผู้ฝึกเข้าใจในร่างกาย และใช้ร่างกายตัวเองแบบผ่อนปรน มีเมตตาต่อตัวเอง และผ่อนคลายกล้ามเนื้อต่างหากที่สำคัญมากกว่า มันคือสิ่งมหัศจรรย์กว่าการทำได้ร้อยท่า แต่เจ็บร้อยเท่า…!!!! ถามตัวเองดูว่าคุ้มมั้ย???
…กลับมา..หาคำตอบให้ตัวเอง และพบว่า…สตินั้นสำคัญกว่าอาสนะเสมอ…หากเรายังดื้อดึง ฝึกแบบบาดเจ็บก็ทนเอา เพื่อภาพที่ออกมาสวย เรียกยอดไลค์ แต่ภายในระบมด้วยความเจ็บ เพียงแค่ต้องการภาพที่ออกมาสวย หน้าตาดูฝืน เหงื่อแต่ซิก!! เกร็งจนเส้นเลือดปูนโปนจากการอดทน แทนที่จะได้ภาพจากการผ่อนคลายดูแล้วอยากจะฝึกตาม…
….เมื่อสติมา และเมื่อร่างกายพร้อม ใจพร้อม เพราะความพร้อมจากภายในจะพาเราไปสู่ท่วงท่าอาสนะที่สง่างามสู่ภายนอกเอง….เหมือนที่เราเห็นๆ กันทำไมบางคนทำออกมาสวย บางคนหน้าตาดูเกร็ง…เป้าหมายภายในต่างกัน แต่เป้าหมายภายนอกเหมือนกันคือ ท่าอาสนะที่สวยงามนั่นเอง…เราต้องการแบบไหน..อยู่ที่เราเลือกเอง it’s your choice
…เลิกเถอะ…การฝึกแบบบ้าคลั่ง เอาเป็นเอาตาย…เพื่อภาพอย่างเดียว ประโยชน์ก็ไม่ได้ ร่างกายก็ไม่ดี..ทรุดกับทรุด…
จะทำอย่างไรให้ร่างกายได้ผ่อนคลาย และมีท่วงท่าอย่างงดงาม…You create your own way!!!
by Neng