การเดินทางครั้งใหม่
โดยส่วนตัวแล้วเป็นคนที่เปิดใจแล้วรับโยคะง่ายมาก ในสมัยที่ทำงานเป็นคนก่อตั้งกิจกรรมโยคะในบริษัทด้วยซ้ำ แต่เท่าที่รู้กันมันไม่ใช่เรื่องง่ายที่ใคร ๆ จะเปิดรับในสิ่งนี้และก็ไม่เคยคิดว่าเรื่องโยคะจะเป็นเรื่องยากหรือไม่ ซึ่งตลอดที่รู้จักนับเวลาได้ 6-7 ปี ยังจำวันแรกที่เข้าไปในคลาสและเป็นผู้ชายคนเดียวในห้องและก็เดินหน้าฝึกมาตลอดแบบไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างอะไรมากมายถึงขนาดบอกคนรอบ ๆ หรือแม้กระทั่งเพื่อนร่วมงานให้มาฝึกโยคะด้วยกัน จนถึง ณ เวลาช่วงนี้พอตัวเองได้ผันตัวออกจากงานก็เลยมีไอเดียว่าอยากจะไปนำสิ่งนี้ไปบอกกับคนทั่ว ๆ ไปและแพลนอยากจะเป็นจิตอาสาช่วยเหลือมีเสียงหนึ่ง สะท้อนเข้ามาในหูว่าทำไมพี่ไม่ไปเรียนครูล่ะ จึงทำให้เกิดการเดินทางครั้งใหม่นี้ ผมเริ่มค้นหาโรงเรียนที่สอนครูโยคะดูอยู่หลายที่มากดูทั้งระยะเวลา ดูทั้งระยะทาง ดูทั้งค่าใช้จ่ายจนมาตกผลึกกับโรงเรียนแห่งนี้ (ผมยังคงใช้ว่าเป็นโรงเรียน) ในความเข้าใจแรกคือการที่เราจะไปสอนอาสนะใครคงจะต้องเรียนรู้อาสนะจากครูแต่ละท่านเพื่อที่จะเอาไปสอนได้แต่เปล่าเลยที่นี่ไม่ได้เน้นการฝึกอาสนะหรือโรงเรียนไหน ๆ ก็ตามไม่ได้สอนเพียงแค่อาสนะแต่หากแต่สอนถึงความเข้าใจในร่างกายของเราและในร่างกายของผู้อื่น และวันแรกที่ผมรู้สึกและสัมผัสได้ถึงการต้อนรับของโรงเรียนแห่งนี้ผมขอไม่ใช้คำว่าโรงเรียนอีกต่อไป ที่นี่คือครอบครัวใหม่ที่จะเป็นสัมภาระเครื่องอำนวยความสะดวกหรือสิ่งต่าง ๆ ที่จะทำให้ผมเดินทางต่อไปได้ ครอบครัวนี้สอนให้เราเข้าใจ สอนให้เราห่วงใยทั้งตนเองและผู้อื่น ผมเองก็เหมือนนักเรียนทั่ว ๆ ไปที่พยายามจะเรียนรู้และตั้งใจเรียนจนในวันที่มีการเรียนคลาส art of adj ผมรู้สึกได้ถึงการเดินทางของผม มันช่างมีหนทางที่ไกลออกไปอีก การสอนครูให้เป็นครูมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
หากแต่ว่าการสอนนั้นกลับทำประโยชน์ให้คนมากมายได้เข้าใจ ได้เรียนรู้ ได้วิเคราะห์ตัวเองและผู้อื่นและการปฏิสัมพันธ์ต่าง ๆ ที่มีผลต่อสุขภาพของมนุษย์เรา สำหรับการเดินทางในครั้งนี้ผมรู้สึกปลอดภัย ผมรู้สึกมีคนนำทาง ผมรู้สึกมีเครื่องไม้เครื่องมือแต่ผมเชื่อว่าการเดินทางครั้งนี้จะต้องก้าวไปสู่การเดินทางครั้งใหม่ของผมในอนาคตเป็นแน่แท้
ขอบคุณครอบครัวใหญ่นี้ ครูผู้ให้ความรู้และเพื่อนที่ให้พลังงานและบรรยากาศทุกๆ ครั้งที่เต็มไปด้วยความรักความช่วยเหลือความเผื่อแผ่และความสุข
by Nutt